Sellüloza Efirlərində Əvəzedicilərin Paylanmasının Təhlili

Əvəzedicilərin paylanmasının təhlilisellüloza efirlərihidroksietil, karboksimetil, hidroksipropil və ya digər əvəzedicilərin sellüloza polimer zənciri boyunca necə və harada paylandığını öyrənmək daxildir.Əvəzedicilərin paylanması sellüloza efirlərinin ümumi xassələrinə və funksionallığına, həllolma, özlülük və reaktivlik kimi amillərə təsir göstərir.Əvəzedicilərin paylanmasının təhlili üçün bəzi üsullar və mülahizələr bunlardır:

1. Nüvə Maqnetik Rezonans (NMR) Spektroskopiyası:
   • Metod: NMR spektroskopiyası sellüloza efirlərinin kimyəvi strukturunu aydınlaşdırmaq üçün güclü bir texnikadır.O, polimer zənciri boyunca əvəzedicilərin paylanması haqqında məlumat verə bilər.
   • Təhlil: NMR spektrini təhlil edərək, əvəzedicilərin növünü və yerini, həmçinin sellüloza onurğasında xüsusi mövqelərdə əvəzetmə dərəcəsini (DS) müəyyən etmək olar.
2. İnfraqırmızı (İQ) Spektroskopiyası:
   • Metod: IR spektroskopiyası sellüloza efirlərində mövcud olan funksional qrupları təhlil etmək üçün istifadə edilə bilər.
   • Təhlil: IR spektrində spesifik udma zolaqları əvəzedicilərin mövcudluğunu göstərə bilər.Məsələn, hidroksietil və ya karboksimetil qruplarının olması xarakterik zirvələrlə müəyyən edilə bilər.
3. Əvəzetmə dərəcəsinin (DS) təyini:
   • Metod: DS sellüloza efirlərində hər anhidroqlükoza vahidinə düşən əvəzedicilərin orta sayının kəmiyyət ölçüsüdür.Çox vaxt kimyəvi analizlə müəyyən edilir.
   • Təhlil: DS-i müəyyən etmək üçün titrləmə və ya xromatoqrafiya kimi müxtəlif kimyəvi üsullardan istifadə edilə bilər.Əldə edilmiş DS dəyərləri əvəzetmənin ümumi səviyyəsi haqqında məlumat verir, lakin paylanmanı təfərrüatlı şəkildə göstərməyə bilər.
4. Molekulyar Çəkinin Paylanması:
   • Metod: Selüloz efirlərinin molekulyar çəkisinin paylanmasını müəyyən etmək üçün gel keçirmə xromatoqrafiyası (GPC) və ya ölçü-xarici xromatoqrafiya (SEC) istifadə edilə bilər.
   • Təhlil: Molekulyar çəki paylanması polimer zəncirinin uzunluqları və onların əvəzedicilərin paylanmasına əsasən necə dəyişə biləcəyi barədə məlumat verir.
5. Hidroliz və analitik üsullar:
   • Metod: Sellüloza efirlərinin idarə olunan hidrolizi, sonra xromatoqrafik və ya spektroskopik analiz.
   • Təhlil: Xüsusi əvəzediciləri seçici şəkildə hidroliz etməklə, tədqiqatçılar selüloz zənciri boyunca əvəzedicilərin paylanmasını və yerləşdirilməsini başa düşmək üçün yaranan fraqmentləri təhlil edə bilərlər.
6. Kütləvi spektrometriya:
   • Metod: MALDI-TOF (Matrix-Assisted Laser Desorption/Ionization Time-of-Flight) MS kimi kütlə spektrometriya üsulları molekulyar tərkib haqqında ətraflı məlumat verə bilər.
   • Təhlil: Kütləvi spektrometriya selüloz efirlərinin heterojenliyinə dair fikirlər təqdim edərək, fərdi polimer zəncirlərində əvəzedicilərin paylanmasını aşkar edə bilər.
7. Rentgen kristalloqrafiyası:
   • Metod: Rentgen kristalloqrafiyası sellüloza efirlərinin üçölçülü quruluşu haqqında ətraflı məlumat verə bilər.
   • Təhlil: O, selüloz efirlərinin kristal bölgələrində əvəzedicilərin düzülüşünə dair fikirlər təklif edə bilər.
8. Hesablama modelləşdirmə:
   • Metod: Molekulyar dinamikanın simulyasiyaları və hesablama modelləşdirməsi əvəzedicilərin paylanmasına dair nəzəri anlayışları təmin edə bilər.
   • Təhlil: Sellüloza efirlərinin davranışını molekulyar səviyyədə simulyasiya etməklə tədqiqatçılar əvəzedicilərin necə paylandığını və qarşılıqlı əlaqədə olduğunu başa düşə bilərlər.

Selüloz efirlərində əvəzedicilərin paylanmasının təhlili çox vaxt eksperimental üsulların və nəzəri modellərin birləşməsini əhatə edən mürəkkəb bir işdir.Metodun seçimi maraqların spesifik əvəzedicisindən və təhlil üçün tələb olunan təfərrüat səviyyəsindən asılıdır.